Eerste communie

Vorige week deed mijn jongste neefje zijn eerste communie. In tijden waarin het lentefeest sterk in opmars is, besliste hij en waarschijnlijk vooral zijn ouders, om toch dit kerkelijk feest in ere te houden.

Omdat ik van mening ben dat een viering, of het nu gepaard gaat met geloof of niet, een meerwaarde is bij elk feest, woonde ik uiteraard de plechtigheid bij. Bij het binnenkomen viel mijn oog onmiddellijk op de 36 communicantjes die vooraan fier en op hun paasbest stonden te blinken. Het was vertederend om te zien hoe al deze jongens en meisjes geloofden in eeuwige vriendschap en er erg van overtuigd waren eerlijke mensen te zijn en te blijven. Het was als het ware een evidentie.

Gevoelig als ik ben, werd ik ontroerd door zoveel onschuldige en enthousiaste kinderen samen te zien en natuurlijk ging mijn blik en aandacht vooral naar onzen Bas. Verwonderd hoe groot hij al geworden is en tegelijkertijd fier om meer redenen dan dat ik hier kan opsommen. Al viel het me ook op dat ouders, grootouders en familieleden rondom mij voortdurend enkel hun kapoen in hun blikveld hadden. Al de andere kinderen waren er wel, maar deden er op dat moment minder toe, het was die ene deugniet, hun oogappel, die alle aandacht kreeg.

Het verbaast me toch steeds elke viering weer: teksten en muziek kunnen zoveel in een mens losmaken. Als wij met ‘Jouw verhaal’ een afscheidsceremonie brengen, merken we hoeveel troost de nabestaanden hieruit putten. Maken we een huwelijksviering, voelen we de liefde en dankbaarheid voor elkaar tot vooraan. Ook in deze communieviering droegen de teksten heel wat waarheid met zich mee. Opvoeden tot liefdevolle mensen die er zijn voor elkaar, die dankbaarheid en respect hoog in het vaandel dragen, dat willen we immers toch allemaal?

Waar het voor de jonge dametjes en kereltjes waarschijnlijk vooral om het feest en de cadeautjes draait, vind ik het positief dat er toch ook wordt stilgestaan bij de waarden in het leven, dat we even naar binnen gaan om te ontdekken wat echt belangrijk is. In deze drukke wereld komen we niet vaak meer tot rust, zo’n moment helpt ons hierbij. Met behulp van mooie teksten en muziek en omringd door je dierbaren komt de ontroering vaak sneller dan je denkt.

Ook het feest dat daarna plaatsvindt, is een uniek gebeuren. Hoe lang is het immers niet geleden dat we allemaal samen waren, dat we niet de agenda’s bij elkaar moesten leggen om een datum te prikken? Nee, deze datum noteerden we en hielden we vrij, daar kon en mocht niks tussenkomen. En op zo’n dag heb je weinig om handen zodat je komt tot iets wat niet meer zo evident is: gewoon een praatje slaan met elkaar, gezellig eten en drinken samen met de familie. En ja, toegegeven, de calorieën werden op dat moment niet geteld, het was enkel tijd om te genieten, te genieten van de rust en van elkaar.

Het zijn wel die momenten die in ons hart sluipen, die ooit, later, warme herinneringen worden. ‘Weet je nog toen…?’ Want ja, er werd ook teruggeblikt op grappige momenten van weleer, ogenblikken om te koesteren en nooit te vergeten.

En ooit zal deze dag er ook zo één worden. Misschien genieten we er nadien nog meer van dan op het moment zelf, beseffen we hoe gelukkig we op dat moment zijn of waren. En al is Bas nu vooral blij met de cadeautjes, ook hij zal later op deze dag, zijn dag, terugblikken als een onvergetelijke dag met z’n allen samen. Een dag waarop geen ruzie wordt gemaakt, waarop we niet geleefd worden door onze agenda, niet gestoord door onze smartphone, maar gewoon een dag vol liefde waar hij zich uitgesproken heeft een ‘goede’ jongen te blijven die respectvol is naar zichzelf en andere toe en fouten vergeeft. Al klinkt het misschien wat melig, de viering heeft ons toch even doen stilstaan bij wat belangrijk is in het leven.

Daarna lieten de jongens en meisjes 36 witte ballonnen in de lucht, klaar om een vliegtocht te maken in de wereld, net zoals onze 36 schatten. Klaar voor de eerste grote vlucht en al zal er wel eens een luchtschommeling of turbulentie zijn, al stijgt niet iedereen even snel op of al knalt er wel eens ééntje tegen de grond, ik heb er het volste vertrouwen in dat ze hun plaats en weg zullen vinden en uiteindelijk een veilige landing maken, een mooie aankomst, een mooie toekomst. Ik wens het hen allemaal van harte toe.